• دوستان تبریک!
← کاپیتولاسیون سیاسی هسته ای توسط دستگاه دیپلماسی پذیرفته شد؛
◘ نص صریح یکی از بندهای این کاپیتولاسیون سیاسی هسته ای :
← وارد شدن بازرسان به هر کارخانه و هر کارگاهی که شک دارند به فعالیت هسته ای،
بدون هیچ مقدمه ای و بدون هیچ اشکال تراشی؛
طی این یادداشت تحلیلی ، قرار هست تا با نگاه به تاریخِ مذاکرات هسته ای و کسب یک تجربه ی تقریباً دوازده ساله به این نتیجه برسیم که آیا این توافق مدنظر، یک توافق مفید بوده است؟ و هم به پاسخ این پرسش برسیم که نگاه دولت یازدهم به فردای بعد از توافق چیست؟
مسئله به جایی رسیده تا جناب احمد شیرزاد فعال سیاسی اصلاح طلب که یک نماینده ی تندروی مجلس ششم و عضو حزب منحله مشارکت محسوب میشود با صراحت میفرماید " اینکه سرنوشت اقتصاد ایران موکول به مسئله ای شود که تهدید بالای سرش باشد برای کل ایرانیان غیرقابل تحمل است. اینکه تحریم ها مانند استخوان لای زخم بماند و هراسی از ادامه تحریم ها وجود داشته باشد و سرمایه گذاران خارجی بلاتکلیف بمانند قابل قبول نیست... اگر غربی ها نخواهند تحریم ها را بردارند اساسا مذاکرات بلاموضوع است یعنی برای کل ایران مسئله اقتصاد و لغو تحریم ها اهمیت دارد. بنابراین اگر مذاکرات به بازی های سیاسی طولانی مدت موکول شود، ادامه مذاکرات دشوار خواهد بود و غربی ها این موضوع را درک کرده اند. بنابراین امید ما این است که حتی اگر چند ماه هم امضای توافق نامه نهایی طول بکشد مهم این است که طرفین به تعهدات خود عمل کنند. "
طبق اظهارات یوکیا آمانو، مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی در مصاحبه با شبکه تلویزیونی پی‌بی‌اس، جمهوری اسلامی (ایران) باید پذیرنده و همچنین اجرا کننده ی پروتکل الحاقی باشد که بنا به گفته ی ایشان " در صورت اجرای این پروتکل، آژانس می تواند به تأسیسات اعلام نشده ایران دسترسی پیدا کند و درخواست بازرسی های فوری بدهد که این برای شناسایی اقدامات اعلام نشده [احتمالی] مفید است."
فرمایشان جناب آمانو به این حد و در همین مقطع به رضایت نرسیده و در ادامه در قبال عدم پذیرش پروتکل فرمودند " در غیر این صورت ما فقط می توانیم بگوییم که فعالیت های اعلام شده ایران صلح آمیز است، اما نمی توانیم بگوییم که آیا هدف همه اقدامات اتمی ایران صلح آمیز است یا نه". خب این مسئله در ظاهر امر اصلاً هم بد نیست و چه بسا باید خوشحال هم بود از این قاطعیت و به نهایت رسیدن در مذاکرات هسته ای.
