تحلیل نامه

با توجه به مواضعی که سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در دولت یازدهم اتخاذ کرده میشود به این نتیجه رسید که شاید [ تسامح و تساهل ] صورت گرفته ، و بعضاً هم دیده میشود گاهاً قلم ها به سمت تخریب میرود.اما مسئله اینجاست که آیا واقعاً تسامح و تساهلی صورت گرفته ؟ به عمد بوده و یا از سرِ ضعف و ناچاری ؟ .. .

آغاز به کار دولت با شعار تدبیر و امید بوده و سعی بر ایجاد فضایی مبنی بر اعتدال ( نه افراطی گری ) . 
درمورد موضوع سیاست خارجی هم ، تلاشها بر این اساس بوده که ایران به هر نحو که شده به این قائله ایکه تلاش میکند تا جمهوری اسلامی ایران را همیشه در چالش نگه دارد ، پایان بدهد . حال در این مدت کوتاهچقدر و به چه میزان به این هدف نزدیک شده ، خود جای بحث دیگریست که فعلاً مجال نیست .اینطور که دیده میشود و قابل درک است ، نگاه دولت فعلی به تعاملات و ارتباطات بین المللی ، نگاهی برخاسته از اندیشه و نگرش طیف اصلاح طلب هاست ، چرا که دولت اصلاح طلبان هم تلاش بر این موضوع داشته که بتواند به هر شکل ممکن ، حقوقی را که حق ملت ایران است بدست آورد (با عنوان منافع ملی) .

دیدیم و در تاریخ هست و مشخص شد ، که دولت اصلاح طلب با نگرشی مبتنی بر دیپلماسی مدرن بین المللی با آن همه همکاری و بله،چشم قربان ها و کوتاه آمدن ها، باز هم مجبوربه پذیرش قرارداد ننگین (سعد آباد) شد .و اگر درایت و بصیرت مقام ولایت مطلقه فقیه نمی بود ، الان هم ملزم به اطاعت از همان قرار داد می بودیم .

در هر حال ، دولت فعلی در ابتدای مسیر چراغ سبزی به همه ، حتی امریکا نشان داد برای احیای تعاملات و جالب اینجاست که برای پر رنگ شدن این چراغ سبز شروع به تخریب سیاست های پیشین کرده بود .امریکا پای میز مذاکره آمد ، اما با سیاستی (چماق و هویچ) گونه، از طرفی تهدید و تحریم ، و از طرفی مذاکره . و ایران هم دائماً و همچنان محکوم است به عدم تلاش برای شفافسازی مسئله پرونده هسته ای .. ایران با تلاش ها و مذاکرات شبانه روزی در دولت یازدهم ، به یک مرحله و یا [دستاورد] رسید که ان دستاورد همان حاصله ی این مذاکرات بوده که عنوانش شد [ برنامه اقدام مشترک ] . 

• ایران پایبند ماند به این توافق ، شرح مذاکرات را مخفی میکند از عموم حتی نمایندگان مجلس کشور .. .
• مسئول ایرانی میگوید ما نمیتوانیم در صورت حمله ، پاسخگو باشیم چرا که قدرت دفاعی ضعیفی داریم .. • مسئول ایرانی میگوید نمیشود مقاومت کرد چون خزانه خالیست و دیگر مجالی برای تفکر و تحمل نیست.

* اما از طرفی .. 

• امریکا ریز مذاکرات را در لابی اسرائل و کنگره امریکا شرح میدهد .
• امریکااعلام موضع برترمیکند وتلاش برای تشدید تحریم هابه بهانه های مختلف(غیر ازمسئله هسته ای)
• امریکا به هیچ یک از اصول توافقنامه پایبند نمانده و همچنان ایران متهم اصلیست که چرا و چرا و چرا!!.

و همچنان مسئولین سیاست خارجه ایران فقط نگاه میکنند و بیانیه صادر میکنند . 
بعضی از اعتدالیون غیر دولتی (همچون جناب هاشمی رفسنجانی)میگویند ما خوش بین هستیم به این مذاکرات.اعتدالیون دولتی هم که همه خوش بین هستند به دستاورد ها و پایان این مذاکرات و  ... .

اما مسئله اینجاست که چرا منتقدین به این سیاست ، آن هم در زمانی که رئیس قوه مجریه صراحتاً میفرماید همه آزادند برای انتقاد ونقد و نظر ، آن همه در چالش ونتش به سر میبرند و ترس ازتوقیف دارند.
هر صدای منتقدی در دم بسته میشود و حق و فرصتی برای ابراز نظر نیست که اگر حرفی زده شود کاملاً مخالف با مصالح کشور و دقیقاً اقدام علیه امنیت ملی شناخته میشود .. .
(اما چرا و آیا واقعاً اینطور است ؟) .

* امریکا میداند که دقیقاً چه میخواهد ازاین مذاکرات .. آیا دولت ایران و مسئولین آن هم میدانند؟ *